Το σουβλάκι μας, το εθνικό μας φαγητό μαζί με την τίμια φασολάδα, άρχισε με τη σειρά του να γίνεται είδος πολυτελείας, αφού πριν από μερικούς μήνες η γενικευμένη κρίση, που έφερε ανατιμήσεις, το «εκτόξευσαν» στα 4 ευρώ για το τυλιχτό.
Η τιμή στο σουβλάκι, τόσο στο τυλιχτό όσο και στο καλαμάκι, ολοένα και ανεβαίνει, με τους καταναλωτές να το αντιλαμβάνονται στην τσέπη τους σχεδόν σε κάθε παραγγελία.
if (width < 1024+1) //Εμφάνιση μέχρι { }
Η αύξηση τιμών είχε ξεκινήσει πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ωστόσο, η ρωσική εισβολή δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, ωθώντας προς τα πάνω και την τιμή στο αγαπημένο -στην Ελλάδα- σουβλάκι.
Πλέον, αρκετοί καταναλωτές το σκέφτονται δεύτερη και τρίτη φορά για το αν θα παραγγείλουν, ειδικά όταν σκέφτονται πόσο κόστιζε σε δραχμές.
Και ναι, με μόλις 200 δραχμές, ναι περίπου 0,62 ευρώ σε σημερινά λεφτά, μπορούσες κάποτε να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα και να αποκτήσεις το απόλυτο αντικείμενο του πόθου, το «ιερό δισκοπότηρο» της γαστρονομίας. Το τίμιο… πιτόγυρο.
Ας λέμε αλήθειες, εδώ που τα λέμε μεταξύ μας. Ας περάσουμε στο… παρασύνθημα. Στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την εποχή που όλα ήταν καλύτερα (και φθηνότερα) όταν η Ελλάδα λουζόταν στο φως του πράσινου ήλιου και την έκανε... ταράτσα στα σουβλατζίδικα.
PGRpdiBzdHlsZT0iIiBjbGFzcz0ibWFpbl9iYW5uZXIiPgoJCQk8ZGl2IGlkPSJFTkdBR0VZQV9XSURHRVRfMTYzMDEwIj48L2Rpdj4NCjxzY3JpcHQgZGF0YS1jZmFzeW5jPSJmYWxzZSI+DQooZnVuY3Rpb24oRSxuLEcsQSxnLFksYSl7RVsnRW5nYWdleWFPYmplY3QnXT1nO0VbZ109RVtnXXx8ZnVuY3Rpb24oKXsgKEVbZ10ucT1FW2ddLnF8fFtdKS5wdXNoKGFyZ3VtZW50cyl9LEVbZ10ubD0xKm5ldyBEYXRlKCk7WT1uLmNyZWF0ZUVsZW1lbnQoRyksIGE9bi5nZXRFbGVtZW50c0J5VGFnTmFtZShHKVswXTtZLmFzeW5jPTE7WS5zcmM9QTthLnBhcmVudE5vZGUuaW5zZXJ0QmVmb3JlKFksYSl9KSh3aW5kb3csZG9jdW1lbnQsJ3NjcmlwdCcsJy8vd2lkZ2V0LmVuZ2FnZXlhLmNvbS9lbmdhZ2V5YV9sb2FkZXIuanMnLCdfX2VuZ1dpZGdldCcpOw0KX19lbmdXaWRnZXQoJ2NyZWF0ZVdpZGdldCcsDQp7d3dlaTonRU5HQUdFWUFfV0lER0VUXzE2MzAxMCcscHViaWQ6MTgwMTYxLHdlYmlkOjE2NTIzOSx3aWQ6MTYzMDEwfSk7DQo8L3NjcmlwdD4JCQk8L2Rpdj4=
Ναι, κυρίες και κύριοι, μόνο 200 δραχμές ήταν αρκετές τον «χρυσό» 20ό αιώνα για να έρθεις τετ-α-τετ με το λαχταριστό σουβλάκι σου.
Οι κακεντρεχείς ίσως πουν ότι εκείνα τα χρόνια βέβαια είχαμε ένα θεματάκι με την ποσότητα, καθώς τα σουβλάκια (ειδικά στην Αθήνα) δεν διέθεταν και κάνα σοβαρό εκτόπισμα και ήταν κάπως… καχεκτικά, αλλά αδέρφια, με 200 δραχμές το ένα έτρωγες ένα… κοπάδι από δαύτα και σου έμενε και κάβα για να προμηθευτείς αεριούχο ηδύποτο τύπου κόλα, με την ελπίδα ότι ίσως χωνέψεις κάποια στιγμή λιγάκι πιο εύκολα από πύθωνα που έχει φάει αντιλόπη.