«Το χρωστάω στη μαμά τους που μας βλέπει από ψηλά»: Χήρος μπαμπάς μεγαλώνει μόνος τις κόρες του και ραγίζει καρδιές
Η συγκινητική ιστορία ενός άντρα που έχασε τη γυναίκα του και μεγαλώνει με όλη του την ψυχή τις τέσσερις κόρες του προσπαθώντας να κάνει υπερήφανη τη σύζυγο του.
Η ιστορία του χήρου με τα τέσσερα παιδιά
Ο Matt Accurso ξέρει καλά πώς είναι να ζεις με την θλίψη. Τον Απρίλιο του 2019, η 37χρονη σύζυγος του, Lauren, πέθανε στη γέννα ενώ έφερνε στον κόσμο το τέταρτο παιδί του, ένα αγοράκι, το οποίο ακολούθησε την μαμά του σε ηλικία 18 ημερών. Εκείνη την εποχή, οι μεγαλύτερες κόρες του ζευγαριού ήταν 8, 5 και 2 ετών αντίστοιχα.
Ο Matt και η Lauren ερωτεύτηκαν όταν ακόμα ήταν μαθητές γυμνασίου και έκτοτε ήταν αχώριστοι. «Ήταν η πρώτη μου αγάπη. Τα πρώτα μου όλα…» λέει σήμερα ο μπαμπάς των 3 κopιτσιών. «Μετά τον θάνατό της, ένιωθα θυμωμένος με όλους και με όλα. Το πένθος με είχε καταβάλει. Σκεφτόμουν πως η γυναίκα μου, ο πιο πιστός και καλός άνθρωπος στον κόσμο είχε πεθάνει ενώ ζούσαν ελεύθεροι εγκληματίες» εξηγεί και προσθέτει:
Η απώλεια και η ανατροφή των παιδιών
«Όταν βιώνεις απώλεια, περνάς από πολλά στάδια και είναι εύκολο να φτάσεις στην κατάθλιψη. Μπορείς να επιτρέψεις στον εαυτό σου να βυθιστεί στο πιο βαθύ σκοτάδι ή να σταθείς όρθιος ψάχνοντας το φως. Αυτό έκανα κι εγώ για χάρη των παιδιών μου. Ήξερα ότι τα κopίτσια μου με χρειάζονταν και έπρεπε να νικήσω τον πόνο – έπρεπε να βρω το φως».
Μέχρι να καταφέρει να σταθεί στα πόδια του και να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του μονογονέα πέρασε ένας χρόνος. Μέχρι το μοιραίο γεγονός, ήταν απλά ένας μπαμπάς που διασκέδαζε με τα κopίτσια του όταν σχολούσε από τη δουλειά χωρίς να νοιάζεται για τον χαμό που δημιουργούσαν ή τις υπόλοιπες ευθύνες του σπιτιού. Όλα τα φρόντιζε η γυναίκα του!
Από τότε που την έχασε, στέκεται δίπλα στις κόρες του σαν μάνα και πατέρας μαζί, φροντίζοντας να μην τους λείψει τίποτα. «Στην αρχή ήταν συντριπτικό, αλλά σιγά σιγά τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα. Δεν είναι πάντα όλα στην εντέλεια, ούτε εγώ είμαι τέλειος. Το σημαντικό, όμως, είναι πως είμαστε όλοι μαζί και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον – σαν οικογένεια».