Σε ηλικία 22 χρόνων έφυγε από τη ζωή ο νεαρός πολίστας της ΝΕ Πατρών, Νίκος Ζησιμόπουλος, έπειτα από μάχη που έδινε χρόνια με τον καρκίνο.
Δυστυχώς ο Νίκος Ζησιμόπουλος δεν τα κατάφερε. Ο νεαρός πολίστας της Ναυταθλητικής Ένωσης Πατρών έχασε τη μάχη με τη ζωή, σκορπώντας θλίψη στον χώρο της πισίνας και όχι μόνο.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΝΕΠ:
«Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι. Δυστυχώς ο Νικόλας Ζησιμόπουλος δεν είναι, πλέον, μαζί μας. Όλο αυτό το διάστημα και για 4 ολόκληρα χρόνια πάλεψε γενναία με ασθένεια, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 16:30 στο κοιμητήριο της Παναγίας Αλεξιώτισσας. Όλοι στη ΝΕΠ είμαστε συγκλονισμένοι και εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στους γονείς του Κώστα και Κωνσταντίνα και στον αδερφό του, επίσης αθλητή μας, Τάκη».
Πάτρα: Σήμερα η κηδεία του 21χρονου φοιτητή Νικόλα Ζησιμόπουλου – Η παράκληση της οικογένειας
Ο 21χρονος φοιτητικής Φαρμακευτής δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις σπουδές του και να ασχοληθεί με την έρευνα για τα αντικαρκινικά φάρμακα.
Η πολυετής μάχη του Νικόλα Ζησιμόπουλου με τον καρκίνο έληξε χθες Δευτέρα 9/10/2023, στις 2.30 τα ξημερώματα. Ο φοιτητής του Τμήματος Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Πατρών απεβίωσε σε ηλικία 21 ετών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών, όπου νοσηλεύονταν από τις αρχές Αυγούστου.
Ο Νικόλας Ζησιμόπουλος διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία τον Ιούνιο του 2019, μαθητής ακόμα της Γ΄ τάξεως του Λυκείου. Μέχρι τότε ήταν ένα υγιέστατο, πειθαρχημένο και ευγενικό παιδί. Ηταν αθλητής του πόλο στην ομάδα της ΝΕΠ. Από τότε ξεκίνησε ο Γολγοθάς και η δύσκολη μάχη για να κερδίσει τη ζωή του. Υποβλήθηκε σε δύο μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών, σε κυτταρική θεραπεία και τελευταία υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση, με δωρήτρια τη μητέρα του Κωνσταντίνα.
Όλα αυτά τα χρόνια είχε και περιόδους που του επέτρεπαν να επιστρέφει στην κανονική του ζωή και κυρίως στο Πανεπιστήμιο που αγαπούσε και τον γέμιζε ζωή. Αυτό ήλπιζε ότι θα συμβεί και τις ημέρες αυτές. Οτι θα επέστρεφε ανάμεσα στους φίλους και συμφοιτητές του. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε.
Ο Νικόλας Ζησιμόπουλος έδωσε και πήρε πολλή αγάπη στα λίγα χρόνια που έζησε. Άφησε την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά της αγαπημένης του μητέρας Κωνσταντίνας, που όλα αυτά τα χρόνια ζούσε και ανέπνεε μέσα από τον Νικόλα, χωρίς να τον αφήσει ούτε λεπτό από τη ζεστή αγκαλιά της. Όπως έκαναν και ο πατέρας του Κωνσταντίνος και ο αδελφός του Παναγιώτης. Όλοι μαζί πλαισιωμένοι από συγγενείς και φίλους βάδισαν αυτή την πολύ δύσκολη διαδρομή.
Έλαβε αγάπη από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό της Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών, με επικεφαλής τον καθηγητή Αλέξανδρο Σπυριδωνίδη και τη γιατρό του Μαρία Λίγκα, της Αιματολογικής Κλινικής με επικεφαλής τον καθηγητή Ανάργυρο Συμεωνίδη. Από τον διοικητή του ΠΓΝΠ Δημήτρη Μπάκο που έσπευδε να καλύψει κάθε ανάγκη που προέκυπτε για τον Νικόλα και με ταχύτατες διαδικασίες να φέρει από το εξωτερικό κάθε καινούργια θεραπεία που υποδείκνυαν οι θεράποντες ιατροί του.
Στο πλευρό του Νικόλα στάθηκε η πανεπιστημιακή κοινότητα και δη οι συμφοιτητές του που πλημμύριζαν τους διαδρόμους του Αιματολογικού Τμήματος του ΠΓΝΠ κάθε φορά που οι γιατροί απεύθυναν έκκληση για αίμα και αιμοπετάλια.
Όπως και η οικογένεια της «Φλόγας» Πάτρας, με μέλη της οποίας γιόρτασε μία ημέρα πριν την τελευταία εισαγωγή του στο νοσοκομείο τα 21α γενέθλιά του. Ηταν σαν να γνώριζε ότι πλησίαζε στο τέλος και ήθελε να αποχαιρετίσει τους δικούς του ανθρώπους.
Η εξόδιος ακολουθία του θα τελεστεί σήμερα και ώρα 4.30 μ.μ. από τον Ιερό Ναό Παναγίας Αλεξιωτίσσης. Η οικογένειά του παρακαλεί αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα υπέρ του Συλλόγου «ΦΛΟΓΑ».
Η αρχισυντάκτρια της «Π» Μαρίνα Ριζογιάννη έγραψε μερικά λόγια από καρδιάς για τον 21χρονο Νικόλα που έφυγε από τη ζωή:
Πώς να αποχαιρετήσεις ένα παιδί;
Ακόμα και το μολύβι αρνείται να τρέξει πάνω στο χαρτί. Οι λέξεις αποφεύγουν να συνταχθούν στο κείμενο αυτού του αποχαιρετισμού.
Πώς αλήθεια να αποχαιρετίσεις ένα παιδί; Πώς να αποχαιρετίσεις τον Νικόλα μας;
Τέσσερα χρόνια ως οικογένεια της «Φλόγας» βαδίσαμε μαζί του στο κοινό μονοπάτι. Μπροστά πήγαινε εκείνος με τόλμη και θάρρος. Με υπομονή, ελπίδα και αισιοδοξία σήκωνε το βαρύτατο φορτίο για τις πλάτες ενός εφήβου που αντί να παλεύει για τα όνειρά του πάλευε με το θηρίο που εισέβαλε στη ζωή του.
«Θα νικήσω. Όλα θα πάνε καλά» μας έλεγε ακόμα και τη στιγμή που το σώμα του υπό το βάρος των θεραπειών τον πρόδιδε. Η σπιρτάδα και το πάθος που εξέπεμπαν τα πανέμορφα μάτια του μαρτυρούσαν την ετοιμότητά του για την αναμέτρηση με τον αδίστακτο εχθρό.
Στάθηκε απέναντί του γενναία, αναμετρήθηκε και κατέγραψε νίκες. «Τώρα που επέστρεψα στο πανεπιστήμιο αισθάνομαι πολύ καλά. Όλοι με βοηθούν να καλύψω τα κενά και θα τα καταφέρω» έλεγε γεμάτος αισιοδοξία και απύθμενη χαρά. Ήθελε να τελειώσει τις σπουδές του στο Τμήμα της Φαρμακευτικής και να συνεχίσει την έρευνα και την αναζήτηση του όπλου κατά του εχθρού του.
Όμως ο εχθρός καιροφυλαχτούσε. Δεν τον άφηνε λεπτό χωρίς να τον προκαλεί. Ο Νικόλας του γυρνούσε συνεχώς την πλάτη και προχωρούσε με θάρρος.
Με το ίδιο θάρρος ανέβηκε τον περασμένο Ιανουάριο στη σκηνή του συνεδριακού κέντρου, στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Πρόσωπα της Χρονιάς», για να στείλει τα δικά του μηνύματα ζωής, βραβεύοντας τους γονείς που δώρισαν τα όργανα των παιδιών τους.
«κ. Μαρίνα να με κρατάτε από το χέρι» μου είπε λίγο πριν ανεβούμε στη σκηνή. Στην πραγματικότητα όμως εκείνος κρατούσε το δικό μου χέρι και μου μετέδιδε τη δύναμη της ψυχής του.
Αυτό έκανε ο Νικόλας μας σε όλη του τη διαδρομή, μας δίδασκε. Το πρώτο φακελάκι που έφτανε στα γραφεία της «Φλόγας» στις γιορτές ήταν από τον Νικόλα μας. «Από μένα με αγάπη να αγοράσετε δώρα για τα παιδιά» έγραφε στο σημείωμά του.
Αναζητάς καταφύγιο παρηγοριάς. Χώνεσαι κάτω από τις λέξεις του Ευαγγελιστή Ιωάννη: «Ο Θεός αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Αυτό ήταν ο Νικόλας μας. Η ενσάρκωση της αγάπης.
Αδυνατείς να βάλεις τελεία. Τα μάτια θολώνουν. Το χαρτί μουσκεύει και θαμπώνει. Αλλά κάπου εκεί εμφανίζεται το λαμπερό χαμόγελο του Νικόλα και φωτίζει τα πάντα γύρω σου. Αισθάνεσαι το χέρι του να κρατάει το δικό σου και να σε τραβάει προς τα μπρος.
Σηκώνεσαι, κοιτάς τον ουρανό και χαμογελάς. Τώρα είναι ακόμα πιο φωτεινός. Προστέθηκε ένα ακόμα λαμπερό αστέρι.
